Daar stond de gesneuvelde Honda, triest gestald bij
Korteland Motoren in Hardinxveld. Samen met Ruben besloot ik een bezoekje te
brengen om wat spullen van mijn arme CBF op te halen. Uiteraard kon ik het niet
laten om nieuwsgierig te gluren naar hun tweedehands collectie, en mijn oog
viel op een stoere BMW R1200 R. Een proefritje was snel geregeld, en man, wat
beviel dat goed. De dagen die volgden, zat ik vastgeklonken aan reviews en
filmpjes die mijn liefde voor deze BMW alleen maar aanwakkerde. De prijs was
ook nog eens aantrekkelijk, al kwam dat vooral door de indrukwekkende
kilometerstand van 95.000 km.
Natuurlijk besloot ik verder te kijken, gezien de
kilometerstand. De meeste modellen spreken me echter niet aan, mede door mijn
eigenzinnige smaak. Wat anderen mooi vinden, zie ik niet altijd zitten, en vice
versa.
Een interessante kandidaat dook op: de Suzuki V-Strom 650.
Niet de 1000, aangezien die cilinderinhoud mij gedurende mijn Honda-avonturen
uitnodigde tot illegale snelheidsrecords. Bovendien belooft zo'n 650 zuiniger
te zijn.
In Dongen vond ik een exemplaar uit 2014, praktisch in
nieuwstaat. De eerste eigenaar had er nauwelijks 5.500 km mee gereden. Samen
met Ruben trok ik eropuit om dit pareltje te inspecteren. Eenmaal in de
showroom lonkte de prachtige tweewieler en ik kon niet wachten om een proefrit
te maken. Dat kon, maar ik moest wel oppassen voor de nagelnieuwe banden, zo
waarschuwde de verkoper. Ach ja, dat ben ik wel gewend, en ik beloofde
voorzichtigheid.
Helaas werd mijn eerste niet al te snelle bocht al snel mijn
noodlot. De prachtige Soes gleed onder me vandaan. Dat was een flinke domper,
vooral voor mijn ego. Schade was er ook, een verbogen beugel en wat krassen. We
kwamen tot een overeenkomst: als ik de motor desondanks zou kopen, zou ik de
beugel betalen en de verkoper zou de krasschade wegwerken.
Twee weken later mocht ik mijn nieuwe aanwinst ophalen. De
verkoper hield woord. De V-Strom was keurig gerepareerd, en de schade was bijna
niet meer te zien. Trots als een pauw reed ik op dit prachtige exemplaar naar
huis. Het is mijn duurste motor tot nu toe, maar oh, wat ben ik er blij mee.
Dag Honda, snik
Het was maandagavond, 11 september 2023, iets na zessen. Relaxed stuurde ik de Honda met een mooi gangetje van zo'n 130 km per uur over de weg.
Ik zoefde de Noordtunnel in, lekker links op de baan, genietend van de rust op
de weg. En toen, bam! Een klap die voelde alsof ik een stoeprand raakte, het stuur
schommelde enorm, maar gelukkig kon ik de motor recht houden.
Geen schrik, eerder een gedachte van, "Hmm, interessant
hoe stabiel zo'n tweewieler blijft bij deze snelheid." Maar wacht, de
voorband was leeg! Een klapband? Gas loslaten, gevarenlichten aan, en met een
vleugje stuurmanskunst gleed mijn Honda naar de vluchtstrook.
Bij het uitstappen zag ik hoe het koelwater uit de motor stroomde.
Bizar, dacht ik, kan een klapband mijn radiator slopen? Maar nee, de echte
schrik kwam pas toen ik naar mijn voorwiel keek. Er bleek een fors stuk vanaf
gebroken! En ja hoor, mijn radiator lekte als een zeef, als ware er een kogel
doorheen geschoten. Alsof dat nog niet genoeg was, twee gaten in mijn uitlaat,
rechtstreeks uit een schietbaan.
Op de vluchtstrook stranden al snel nog vier auto's, alle
met lekke banden. Rijkswaterstaat deed zijn ding, kruiste drie van de vier
stroken af en haalde vier metalen stukken van de weg. Wat bleek? Twee daarvan
waren onderdelen van een koppelstuk voor slangen van een tankwagen. De schurken
achter mijn pech.
Mijn motor werd opgepikt door een bergingsvoertuig, en
Elize, mijn reddende engel, pikte mij op. Ze was nog meer geschrokken dan ik.
De schadeafhandeling sleepte zich voort. Met een WA-verzekering moest het via
het waarborgfonds, en uiteindelijk was de Honda economisch total loss. Adieu,
trouwe tweewieler. Gelukkig kreeg ik nog 4.000 euro terug, genoeg om uit te
kijken naar een nieuwe motormetgezel.
Honda CBF 1000
Op 7 mei 2022 heb ik afscheid genomen van mijn trouwe Deauville. Met inmiddels bijna 103.000 kilometer op de teller en na 5,5 jaar (2004 dagen) is het mooi geweest. Samen met David heb ik op zaterdag 23 april twee proefritjes gemaakt. Eerst op een Moto Guzzi Norge 850, dat leek me wel wat. Het Italiaanse merk spreekt mij enorm aan, vooral omdat ze zo eigenwijs aan hun luchtgekoelde V-twin vasthouden. Maar, de proefrit viel tegen. Toch een beetje een tractor. Sorry MG-fans.
Daarna een proefrit op een Honda CBF1000, ik was meteen verkocht. Wat rijdt dát lekker! Alles voelt kwalitatief van hoog niveau aan. Er zit behoorlijk wat power in, zeker na een Deauville 650 gewend te zijn. Een paar dagen later hak ik de knoop door en op zaterdag 14 mei heb ik hem opgehaald.
De Deauville verkocht ik voor EUR 750 via marktplaats. Aan een collega van Henk, we kwamen daar pas achter tijdens het overschrijven. De wereld is klein.
Accu problemen?
Dat is balen. De CBF nog geen 2 weken in bezit, laat hij me in de steek als ik in Bodegraven ben. Na een overleg met collega's is de accu kuis leeg. Gelukkig willen een paar bereidwillige heren me een duwtje geven. Eenmaal thuis heb ik de accu opgeladen, de motor start weer maar het lijkt erop dat er onvoldoende laadspanning is. Toch maar even terug naar de dealer. Dat is dan weer een voordeel, ik heb garantie.
Ik had zelf het probleem al gediagnosticeerd, jaja. En mijn conclusie bleek correct en tevens juist. De dynamo was naar de gallemiezen. En inderdaad, onder garantie vervangen natuurlijk.
